Bilim insanları, neredeyse unutulmuş bir yoğurt yapım geleneğini yeniden canlandırdı. Bu süreçte önemli bir malzeme olarak karınca kullanıldı.
Teknik Üniversitesi’nden araştırmanın kıdemli yazarı Leonie Jahn, “Günümüzdeki yoğurtlar genellikle sadece iki bakteriyel suşla üretiliyor,” dedi. “Ancak geleneksel yoğurtlarda, yer, aileler ve mevsimlere bağlı olarak çok daha büyük bir biyoçeşitlilik var. Bu da daha fazla lezzet, doku ve kişilik kazandırıyor.”
Yapılan araştırma, iScience dergisinde yayınlandı ve karıncalardaki bakterilerin, asitlerin ve enzimlerin sütü yoğurda dönüştüren fermantasyon sürecini başlatabileceğini gösterdi. Bu uygulama, bilim insanlarına göre bir zamanlar Balkanlar ve Türkiye’de yaygın olarak kullanılıyordu.
Çalışmanın yazarlarından antropolog Sevi Mutlu Sirakova’nın ailesinin yaşadığı köyde yapılan ziyaretlerde, akrabalarının bu geleneği hatırladıkları görüldü.
Öğretici bir deneyim olarak, araştırmacılar, Sevi’nin amcasının ve topluluğun üyelerinin talimatıyla sıcak süte dört canlı karınca koydu. Ardından, kavanoz bir karınca yuvasına yerleştirilerek gece boyunca fermente edildi. Ertesi gün, sütün kalınlaşmaya ve ekşimeye başladığı gözlemlendi.
Yoğurdun tadının hafif ekşi ve otlu olduğu belirtildi. Canlı karıncaların, dondurulmuş ve kurutulmuş karıncalara göre yoğurt yapımında daha etkili olduğu saptandı; ancak sağlık açısından dikkatli olunması gerektiği vurgulandı.
Araştırmacılar, Copenhagen’deki Alchemist adlı iki Michelin yıldızlı restoran ile iş birliği yaparak, karınca içeren çeşitli yemekler hazırladı. Bu yemekler arasında karınca şeklinde yoğurt dondurması ve keskin bir tatta mascarpone benzeri peynirler yer aldı.
Jahn, bu tür geleneklerin derin bir anlamı olduğunu ve bilimsel kanıtlar sunduklarını belirtti. Sinotte ise, eski uygulamalardan öğrenmenin önemine dikkat çekti ve insanların büyüklerinden gelen tariflere daha dikkatle kulak vermelerini umduğunu ifade etti.
