DOOM: The Dark Ages sadece “yırtma ve parçalama” ile sınırlı değil; aynı zamanda yüksek katedral kuleleri, demir botların altında ezilen kemikler ve kadim, kutsal bir cehennem manzarası sunuyor.
2016’nın DOOM‘una öncülük eden bu yeni oyun, serinin hızlı tempolu kaosunu acımasız bir Orta Çağ yorumu ile yeniden şekillendiriyor.
Karanlık Çağlara Adım Atmak
Başlangıçta hikaye beni pek sarmadı, ancak ilerledikçe daha ilginç hale geliyor. Slayer, sıkı bir kontrol altında, ama kontrol hissi kaybolmaya başlıyor.
Karanlık Çağlar, serinin bugüne kadarki en metalik dönüşlerinden birini sunuyor ve son seviyelerde her şey, alevler içinde bir ölü pastasının üzerindeki krema gibi bir araya geliyor.
Slayer, hızlı ve sert bir şekilde saldırıyor. Çok konuşmasa da, yumrukları, mızrağı ve güçlü silahları yeterince şey söylüyor. Zincir testere kalkanı kullanarak şeytanları biçmek oldukça tatmin ediciydi.
Silah çeşitliliği oldukça iyi; her silahın ikincil ateşleme modu var. Ben genellikle Pompalı Tüfek ve Cycler/Accelerator kombinasyonuna odaklandım.
Görüntü kalitesi mükemmel. Ancak bazı durumlarda nefes alma ihtiyacı hissettim ve zorluğu düşürerek sadece keyif almak için düşmanları kesmeye başladım. Oyun, farklı oyun tarzlarına uygun birçok erişilebilirlik seçeneği sunuyor.
Yüksek kenarlardan sıçrayarak düşmanları parçalamak benim favori hareketim oldu. Şok dalgaları etrafa moloz fırlatıyor ve zemin ayaklarımın altında sarsılıyor.
Slayer’ın Yükselişi
Oyunun yükseltme sistemi karmaşık ama bunaltıcı değil. Her seviyede gizlenmiş altın ve güç artırıcı öğeler mevcut ve bunlar silahlarınızı geliştirmek veya yetenekleri açmak için kullanılıyor.
Her seviyenin sonunda, bulduğunuz veya bulamadığınız her şeyi özetleyen bir ekran gösteriliyor. Kaçırdığım her sır için içim burkuldu. Ayrıca, farklı silahları denemek için sizi teşvik eden ek meydan okumalar da mevcut.
Düşman çeşitliliği oldukça sağlam ve akıllıca bir şekilde artıyor. Oyunun başında tehdit oluşturan demonlar, ilerledikçe basit düşman haline geliyor. Patron dövüşleri tatmin edici ve bazen akıllı taktikler gerektiriyor.
Ancak, büyük patron savaşları sınırlı. Çoğu zaman, bir büyük düşman beliriyor ve düşündüğünüzün aksine, aynı tür düşmanlarla tekrar karşılaşıyorsunuz.
Favori demonum kesinlikle bir zincir testere çubuğu kullanan Komodo. Hızlı, tehlikeli ve görüntüsü oldukça etkileyici.
Seriye Sağlam Bir Giriş
Oyunun ortamları gerçekten keyifli — eğer fırsat bulursanız. Oyun o kadar hızlı ilerliyor ki, yaşatılan detayların bir kısmını kaçırabilirsiniz.
Seviyelerin detayları olağanüstü: gotik kalelerdeki aşınmış tuğlalar, koridorları süsleyen tablolar ve Returnal‘dan fırlamış bataklık ormanlar.
Kaosun arasında birkaç seviye öne çıkıyor. En iyi anlardan biri, levitasyon halkalarından fırlamak, yerçekimi karşıtı kuyulara dalmak ve düşman dalgaları arasında gezinmekti.
Ayrıca, daha fazla özgürlük sunan ejderha sürme seviyelerini de sevdim.
Toplamda 22
